Het gezin Rodenboog doet álles op de fiets: “We denken in mogelijkheden”
Boodschappen, naar het werk, familiebezoekjes, weekendjes weg, meubels vervoeren. De familie Rodenboog uit Beijum doet alles op de fiets. Sterker nog, ze hebben niet eens een auto. "Op de fiets gaat het allemaal net zo gemakkelijk. En het is gezonder, goedkoper en beter voor het milieu ook."
Vader Gert-Jan (51), moeder Heleen (41) en kinderen Harm (9) en Ruth (14) zijn gewend om alles op de fiets te doen. Een auto hebben ze niet, nooit gehad ook. “Aanvankelijk was het vooral een financiële reden: we konden geen auto betalen. Inmiddels is het vooral een morele en principiële kwestie. Kijkend naar het milieu, het klimaat, de luchtvervuiling en de urgentie om te stoppen met het gebruik van fossiele brandstoffen is het niet hebben van een auto een bewuste keuze.”
En dus doet de het gezin, met plezier, alles op de fiets. “Er zitten eigenlijk alleen maar voordelen aan fietsen”, vindt Heleen. “Je bent lekker buiten, in de frisse lucht, het is gezond, je hoort en ziet de natuur en het kost ook nog eens niets.” Gert-Jan: “En na een drukke werkdag kun je op de fiets lekker je hoofd leegmaken. Dus het is ook mentaal goed voor je.”
Fietsen maakt ook weerbaar
Dat geldt ook voor de kinderen, die ook alles met de fiets doen. “Ik ben ervan overtuigd dat ze daardoor gezonder zijn, weerbaarder ook. Ze leren om vol te houden. Want ja, als het hard waait en we zitten op de fiets naar opa en oma, 15 kilometer verderop, dan moéten ze wel door. Klagen? Nee hoor. Ze weten ook niet beter.”
Heleen en Gert-Jan gaan beide met de fiets naar het werk. Hij is fotograaf en postbode en zij werkt op een basisschool in Haren, 13 kilometer verderop. Heleen: “Ik heb een sportieve fiets, een soort racefiets maar dan wel eentje met een bagagedrager. Ik laat me door het weer niet weerhouden. Als het een keertje regent, en eigenlijk is dat maar zelden, trek ik mijn regenpak en soms ook mijn regenlaarzen aan. Wat nat is, wordt wel weer droog en bovendien: eenmaal op school kleed ik me toch wel weer om.” Ook Gert-Jan laat zich niet tegenhouden door een flinke bui. “Misschien dat ik onderweg een keertje schuil. Maar wat Heleen ook al zei: het gebeurt echt niet zo vaak dat het heel hard regent.”
In tegenstelling tot zijn echtgenote heeft Gert-Jan wel een e-bike. Of beter gezegd: óók een e-bike. Want zijn werk als postbode doet hij op een gewone, sportieve fiets maar voor de langere afstanden pakt hij toch steeds vaker de elektrische variant. “Mijn ouders wonen 11 kilometer verderop, in Hoogkerk, en als ik na een dag werken nog even langs wil, pak ik toch liever de elektrische fiets. Dat is makkelijker, zonder oponthoud en bijna net zo snel: ik ben met de fiets maar tien minuutjes langer onderweg dan met de auto."
Grootheidswaanzin
Voor het vervoer van grotere spullen heeft het gezin een bakfiets. Heleen, lachend: “Ik denk graag in mogelijkheden maar ik lijd ook nogal aan grootheidswaanzin. Dus ik denk altijd dat alles wel in die bakfiets past.” En meestal heeft ze nog gelijk ook: kasten, een slaapbank, grote gymmatten, voetbaldoeltjes, bedenk het of ze heeft het al eens in de bakfiets vervoerd. Slechts één keertje was ze overmoedig. “Dat ging om een hoogslaper van steigerhout. Ik had verwacht dat die ook wel zou passen, maar helaas. Daar was zelfs een busje voor nodig.”
Want ja, als er een keer écht een auto nodig is, dan wordt er eentje geleend of gehuurd. “Maar dat gebeurt maar heel zelden hoor, dat het echt niet anders kan. Laatst moesten we bijvoorbeeld met onze zoon naar de huisartsenpost. Nee, dan zetten we hem echt niet op de fiets.” En voor de vakanties pakt het gezin vaak de trein. Ideaal, vinden ze, want dan kunnen de fietsen ook meteen mee.
Verantwoordelijkheid naar volgende generaties
Of ze ook een advies hebben voor mensen die meer zouden willen fietsen? En vaker de auto willen laten staan? “Gewoon doen. Niet uitstellen en vandaag nog beginnen. Je zult zien dat het best meevalt en dat het ook een kwestie van gewenning is”, weet Heleen. Gert-Jan: “Met de kennis van nu, over onder andere CO2 en fijnstofuitstoot, zou ik mijn leven niet meer zo willen inrichten dat ik me daarvoor afhankelijk moet maken van een auto. Het gaat ook om de verantwoordelijkheid van ons naar de volgende generaties. Comfort en gemakzucht en de wijze waarop we ons leven hebben ingericht zorgen er mijns inziens voor dat we kiezen voor de vervuilende manier van voortbewegen. Hoe meer je doordrongen raakt van de urgentie van het stoppen met het verbranden van fossiele brandstoffen, hoe meer alternatief vervoer een reële optie voor je wordt.”
Heb jij ook een bijzonder of inspirerend fietsverhaal? Laat het ons weten! Stuur een mail naar info@groningenbereikbaar.nl met als onderwerp 'bijzondere fietsers'.